به گزارش گروه بين الملل مشرق، تابستان سال 1975 ميلادي (تيرماه 1354 هجري شمسي)، لبنان صحنه جنگ‏هاي داخلي شده بود. همه گروه‏ها و احزاب درگير بودند. آنان به جاي تلاش براي پايان دادن به اين جنگ‏ها، به دنبال منافع حزبي، طايفي و گروهي خود بودند و براي اين آتش هيزم بيشتري فراهم مي‏کردند. تعداد زيادي کشته و زخمي شده بودند. با تلاشهاي امام صدر و برخي ديگر چند بار آتش‏بس برقرار شد اما بلافاصله با کوچک‏ترين بهانه‏اي جنگ را از نو آغاز مي‏کردند. امام موسي صدر براي اينکه جنگ را متوقف کند دست به ابتکار و تاکتيک جالبي مي‏زند. به مسجد الصفا در منطقه "العاملية" بيروت مي‏رود و اعتصاب غذا يا به قول لبناني ها «اعتصام» مي‏کند. اعلام اعتصاب غذاي امام موسي در بحبوبه کشت و کشتار، براي ختم خونريزي لبنان را به لرزه درآورد.
امام صدر خود در اين باره مي‏گويد:
"علي رغم تمام تلاشهاي من، هنوز بمباران متوقف و آرامش برقرار نشده و شرايط روز به روز بدتر مي‏شود. بنابراين ساعت 2 بعدازظهر تصميم گرفتم که اعتصاب غذا کنم و روزه بگيرم. توشه من کتاب خدا و چند جرعه آب است. اينجا مي‏مانم تا شهادت يا زماني که کشور به حالت قبلي خود برگردد. با مادر، همسر و فرزندان خود خداحافظي کرده‏ام و به اينجا آمده‏ام تا نماز بخوانم و دعا کنم، خدا اين کشور را نجات دهد. من با اعتصاب غذاي خود مي‏خواهم ثابت کنم که در لبنان سلاح ديگري غير از سلاح تخريب و خونريزي وجود دارد."
سپس امام موسي صدر بيانيه اعلام اعتصاب غذا را صادر مي‏کنند. در قسمتي از اين بيانيه آمده است:
"... متأسفانه در لبنان سياست ديگر وسيله نيست بلکه تبديل به هدف شده است. افراد، جماعتها، احزاب و شخصيتها بدان وسيله زندگي خود را مي‏گذرانند ... برادران هموطن، من ديگر چيزي جز نفس خود ندارم که عرضه کنم و آن را نيز به عنوان قرباني براي وطن تقديم مي‏کنم..."
ايشان سپس طي بيانيه‏اي خواسته‏هايي چنين اعلام مي‏کند:
"1. توقف خونريزي‏ها و همه فعاليت‏هاي مسلحانه،
2. پايان يافتن بحران خلأ دولت و تشکيل دولتي غير حزبي که بتواند کشور را به حالت طبيعي بازگرداند،
3. تشکيل سه هيئت در کنار هيئت دولت:
يک: براي انجام تحقيقي جامع براي کشف ريشه‏ها، فرآيندها و مسببين جنگ
دوم: براي اجراي طرح‏هاي توسعه و عمراني مناطق محروم،
سوم: اجراي مصالحه ملي همه‏جانبه"

استقبال از اقدام امام موسي کم‏نظير بود. گروه‏هاي کثيري از مردم به مسجد آمدند و در اعتصاب غذا شرکت کردند. عده زيادي از بعلبک و جنوب لبنان به سمت بيروت آمدند. اما عده‏اي که پايان جنگ را به نفع خود نمي‏ديدند، خراب‏کاري مي‏کردند و از آنجا که تجمع مردم را در مسجد و در اطراف امام موسي، به مصلحت خود نمي‏ديدند، فروش بنزين را قطع کردند، تا جلوي آمدن مردم را بگيرند. مرتب از راديوهاي خود اعلام مي‏کردند که خيابان‏ها در اختيار تيراندازان است و هرکس از خانه خارج شود، کشته مي‏شود. ولي با همه اينها هزاران نفر به مسجد آمدند و از برنامه‏هاي امام موسي صدر حمايت مي‏کردند.
مسيحيت نيز به حرکت در آمد، روز بعد از اعتصاب غذا، برخي از گروه‏هاي ارمني از پيشنهادات امام موسي صدر حمايت کردند. روز دوم تعدادي از کشيش‏ها و پاتريارک‏ها در کليساهاي خود اعتصاب غذا کردند و تعدادي از مسلمانها نيز به آنها ملحق شدند. امام از نظر بدني در اثر اعتصاب ضعيف شده بود و به سختي حرکت مي‏کرد. تعدادي از خانم‏هاي لبناني با پاي پياده و در آن شرايط نا امن به مسجد آمدند و به اعتصاب غذا پيوستند.
بزرگان لبنان و سياستمداران و روحانيون از همه گروه‏ها به مسجد آمدند و اعلام پشتيباني کردند. مفتي حسن خالد، رهبر اهل سنت و عده زيادي از رهبران مسيحي و همچنين ياسر عرفات و عده‏اي از مسؤولان مقاومت و حتي عبدالحليم خدام، وزير امور خارجه سوريه و رئيس جمهور و نخست وزير سابق لبنان همه براي اعلام طرفداري، به ديدار امام موسي صدر آمدند. دامنه اعتراض به خون‏ريزي بالا گرفت و بالاخره آتش‏بس پذيرفته شد و بالاخره با انتخاب رشيد کرامي به نخست وزيري، بيروت روي آرامش را به خود ديد.
رشيد کرامي، ياسر عرفات و خدام، وزير خارجه وقت سوريه که از طرف حافظ اسد براي کمک به پايان جنگ به لبنان آمده بود همگي از امام صدر خواستند به اعتصاب غذاي خود پايان دهد. اما حادثه‏اي ديگر در شهر بعلبک در حال رخ دادن بود که سبب شد امام به اعتصاب پايان دهد. عده‏اي به چند روستاي مسيحي نشين در آن منطقه حمله کرده بودند و براي اينکه جنگ‏هاي فرقه‏اي را توسعه دهند و مانع آتش‏بس شوند تعدادي از مسيحيان را کشته بودند. آنان قصد داشتند اين مسئله را بهانه‏اي براي قتل عام مسلمانان کنند. امام موسي صدر پس از آتش‏بس بلافاصله اعتصاب غذا را پايان داد و سريعاً به بعلبک رفت و پس از چهار روز کار مستمر و پيگير بعلبک را آرام کرد. امام صدر در آنجا جمله معروفي را بيان کرد و گفت:
"اگر در بيروت پسر مرا بکشند، اجازه نخواهم داد که در بعلبک يک مسيحي بي‏گناه کشته شود. اين دو مسئله هيچ ارتباطي با هم ندارند." اين گونه بود که امام صدر در نزد همه «رجل صلح و آرامش» ناميده شد.ع: کتاب همشهري